La Piel Que Habito

Συμβαίνει κάτι μοναδικό όταν ο Κινηματογράφος ασχολείται με τις ανθρώπινες εμμονές. Από τον «Ανδαλουσιανό Σκύλο» του Buñuel ως τους «Διχασμένους» του Cronenberg, και από το «Περπάτησα Με Ένα Ζόμπι» του Tourneur ως το «Ψυχώ» του Hitchcock, η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο τρομακτικό και στο γελοίο είναι τόσο λεπτή, που χρειάζεται κότσια για να μην την ξεπεράσεις. Πρόκειται για ένα επικίνδυνο είδος Κινηματογράφου, ίσως γιατί έχει να κάνει με την βαθύτερη φύση μας. Μην χρυσώνετε το χάπι – είμαστε ένα εμμονοληπτικό είδος. Θάρρος και θράσος, (cojones όπως θα έλεγαν οι φιλοι μας οι Ισπανοί) είναι απαραίτητα για να αποτυπωθεί αυτή η πλευρά του ψυχισμού μας στο πανί. Δεν μας αρέσει. Αισθανόμαστε άβολα όταν βλέπουμε τα μύχια της ψυχής μας, τις πιο ανομολόγητες επιθυμίες μας, τα φαντάσματα που κρύβουμε στα βαθύτερα μπουντρούμια του μυαλού μας. Τέτοιος Κινηματογράφος διχάζει. Και, πέρα από το θάρρος και το θράσος, τι άλλο χρειάζεται; Το ταλέντο, που να πάρει! Είναι ελάχιστοι οι σκηνοθέτες που κατάφεραν – και καταφέρνουν – να μας φέρουν απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό με αποτελεσματικότητα, χωρίς να μετατρέπουν τους δαίμονες που μας καταδιώκουν σε μαριονέτες. Παντού στον κόσμο υπάρχουν τρελοί και τρελές σε μοναχικά δωμάτια που δεν είναι τόσο τυχεροί. Σ’αυτή την τόσο σύντομη λίστα, συμπεριλαμβάνονται τα ονόματα που αναφέρουμε πιο πάνω. Ανάμεσα σ’αυτούς, με ένα μοναδικό τρόπο γραφής που είναι καταδικασμένος ή να σου αρέσει ή να τον μισήσεις, βρίσκουμε και τον Pedro Almodovar, τον κατεξοχήν εμμονοληπτικό σκηνοθέτη του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και έναν από τους ελάχιστους δημιουργούς που, όσο και να προσπαθήσεις, δεν μπορείς να αγνοήσεις.

Κεντρικός ήρωας είναι ο διακεκριμένος πλαστικός χειρούργος Robert Ledgard. Όταν παρουσιάζει το καινούριο δημιούργημά του – έναν τύπο τεχνητού δέρματος – σε ένα επιστημονικό συμπόσιο, κάνει ταυτόχρονα και μια τρομακτική αποκάλυψη: η τεχνική έχει δοκιμαστεί (παράνομα βέβαια) και σε ανθρώπους. Σαν αποτέλεσμα, του απαγορεύεται να συνεχίσει.
Η υπόθεση προχωράει ακόμη πιο βαθιά. Στην απομονομένη του έπαυλη, κρατάει αιχμάλωτη μια νεαρή γυναίκα, την Vera, πάνω στην οποία δοκιμάζει τις τεχνικές του. Μοναδική του βοηθός, η υπηρέτρια του, η Marilia. Το πράγμα στραβώνει όταν ο γιος της Marilia, o Zeca, φτάνει στην έπαυλη ζητώντας άσυλο, υπεύθυνος για μια ληστεία, και ανακαλύπτει την Vera.

Είναι σχεδόν αδύνατο – αδύνατο, όσο και ανούσιο – να προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε την πλοκή της ταινίας. Ένας ψυχολογικός λαβυρινθος καταστάσεων, ένας Κυκεώνας συναισθημάτων που φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του Ισπανού σκηνοθέτη σε κάθε πλάνο. Στον τομέα της πολυπλοκότητας, ο Almodovar μοιάζει λίγο με τον David Lynch, αλλά χωρίς την παχιά στρώση αλληγορίας του τελευταίου. Ο Almodovar είναι απλός στο βάθος του – δεν χρειάζεται προσπάθεια. Μόνο λίγη προσοχή.
Είκοσι ένα χρόνια μετά την πρώτη τους συνεργασία, ο Anthonio Banderas επιστρέφει μπροστά στην κάμερα του μέντορά του και αναλαμβάνει τον ρόλο του Ledgard. Παρά την χρονική απόσταση μεταξύ τους, φαίνεται καθαρά η αποτελεσματικότητα στην μεταξύ τους συνεργασία. Όταν ο σκηνοθέτης σου σε εμπνέει, δεν χρειάζεται και πολύ για να ανακαλύψεις ότι μπορείς να παίξεις καλά. Ξεχάστε την χολυγουντιανή clean-cut περσόνα του Αντόνιο, στην οποία μας έχει συνηθίσει. Στο «Δέρμα Που Κατοικώ» αποδεικνύει κάτι που, εδώ και πολλά χρόνια, οι κινηματογραφικές του επιλογές μας έχουν κάνει να το ξεχάσουμε: ότι είναι ένας καλός ηθοποιός.
Δίπλα στον Banderas, για μια ακόμη φορά βρίσκουμε την Μούσα του Almodovar, την Marisa Paredes, στον ρόλο της Marilia και στην πέμπτη μεταξύ τους συνεργασία. Η μεταξύ τους χημεία – σκηνοθέτη/ηθοποιού – δεν χρειάζεται και πολύ ανάλυση. Tim Burton – Johnnie Depp, Dario Argento – Daria Nicolodi, Pedro Almodovar – Marisa Paredes. Αν δουλεύει, μην το φτιάχνεις.

Είμαστε ένα εμμονοληπτικό είδος και, όταν ο Κινηματογράφος μας φέρνει αντιμέτωπους με τις εμμονές μας αυτές, η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο τρομακτικό και το γελοίο είναι πολύ λεπτή. O Almodovar είναι ένας από τους ελάχιστους που σχεδόν ποτέ δεν την ξεπερνούν και στο «Δέρμα Που Κατοικώ», το αποδεικνύει.