Προβολή : Wendy Και Lucy

Μια συνεργασία με την φιλοζωικό σύλλογο Αταλάντης «Ζώα Χωρίς Όνομα» είναι το έναυσμα της προβολής μας την Δευτέρα 24 Μαρτίου, με την ταινία «Wendy Και Lucy». Μια ταινία που μιλάει για το πόσο στενή και προσωπική μπορεί να είναι η σχέση ενός ανθρώπου με ένα ζώο και, στην τελική ανάλυση, πόσο καθοριστική μπορεί να γίνει για την ζωή και των δύο. Η Κινηματογραφική Λέσχη Αταλάντης και ο Φιλοζωικός Σύλλογος Αταλάντης σας περιμένουν να απολαύσετε μαζί αυτή την ταινία, στις 20:30 το βράδυ, στην αίθουσα προβολών του Κωνσταντινείου Πνευματικού Κέντρου.

Προβολή : Bienvenue Chez Les Ch’tis – Είναι Τρελοί Αυτοί Οι Βόρειοι

«Είναι τρελοί αυτοί ι Ρωμαίοι!» αναφωνεί με κάθε ευκαιρία ο Οβελίξ  – πριν μοιράσει επί δικαίων και αδίκων τις ευλογίες των γροθιών του. «Είνα τρελοί αυτοί οι Βόρειοι!» αναφωνεί και ο ήρωας της ταινίας μας, μετά από την ατυχία του να μετατεθεί σε ένα μέρος της Γαλλίας τόσο κοντινό αλλά και τόσο ξένο. Θαυμάσια ευκαιρία για κωμικοτραγικές καταστάσεις με έντονο τοπικό χρώμα και το τυπικό χιούμορ των Γάλλων, η ταινία «Bienvenue Chez Les Ch’tis» του Danny Boon χαρίζει απλόχερα στιγμές γέλιου, κωμωδίας και χαλάρωσης. Η προβολή της θα γίνει στην αίθουσα προβολών του Κωνσταντινείου Πνευματικού Κέντρου, την Δευτέρα 17 Μαρτίου, στις 20:30.

Προβολή : The Player – Ο Παίχτης

Ο Μάρτιος ξεκινάει αισίως και η Κινηματογραφική Λέσχη Αταλάντης τον υποδέχεται με ταινίες που σκοπό έχουν όχι μόνο να διασκεδάσουν αλλά και να σας κάνουν να σκεφτήτε. Αποχαιρετούμε έναν σπουδαίο ηθοποιο, τον Φίλιπ Σέϋμουρ Χόφμαν, με την τελευταία του ταινία, το «The Master», σας διασκεδάζουμε με μια γαλλική κωμωδία, το «Είναι Τρελοί Αυτοί Οι Βόρειοι» και υποδεχόμαστε τον Φιλοζωικό Σύλλογο Αταλάντης με μια ταινία για τους αγαπημένους φίλους μας, το «Γουέντυ & Λούσι».
Στην πρεμιέρα όμως, γιορτάζουμε τα δύο χρόνια λειτουργίας μας, με μια ταινία που μυρίζει σελλυλόιντ. «Ο Παίχτης», του Ρομπερτ Αλτμαν, γιορτάζει την τέχνη του Κινηματογράφου και ανοίγει την σεζόν του Μαρτίου. Η προβολή θα γίνει, όπως πάντα, στις 20:30 το βράδυ, στην αίθουσα προβολών του Κωνσταντινείου Πνευματικού Κέντρου. Καλό μήνα!

Προβολη : Sunset Boulevard – Η Λεωφόρος Της Δύσης

Το αφιέρωμά μας στο φιλμ νουάρ συνεχίζεται ακάθεκτο και, την Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου, στις 20:30 το βράδυ, άλλη μια από τις κλασικές ταινίες του είδους – αλλά και ολοκληρου του Κινηματογράφου – έχει την τιμητική της. Η «Λεωφόρος Της Δύσης» του Μπίλλυ Γουάιλντερ φιγουράρει στις πρώτες θέσεις μιας πολύ μικρής λίστας κλασικών ταινιών, ώς μια καταγγελία πάνω στην ανθρώπινη ματαιοδοξία αλλά και μια καυστική κριτική στο ίδιο το Χόλλυγουντ που την γέννησε, στο σκοτάδι πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας και στο τι κρύβεται έντεχνα κάτω από το κόκκινο χαλί. Όπως πάντα, η προβολή θα γίνει στην αίθουσα προβολών του Κωνσταντινείου Πνευματικού Κεντρου. Σας περιμένουμε!

Προβολή: Με Διπλή Ταυτότητα (Double Indemnity)

Συνεχίζοντας το αφιέρωμά μας στο φιλμ νουάρ την Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου, στις 20:30 το βράδυ, όπως πάντα στην αίθουσα προβολών του Κωνσταντινείου Πνευματικού Κέντρου, προβάλουμε την κλασσική αμερικανική ταινία του 1944 Double Indemnity του Μπίλι Γουάιλντερ. Όπως κάθε Τετάρτη η προβολή γίνεται μόνο για τα εγγεγραμμένα μέλη μας. Πρόκειται για ένα απ’τα κλασσικότερα φιλμ του είδους, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζέιμς Μ. Κέιν. Το σενάριο γράφτηκε από τον ίδιο το Γουάιλντερ, σε συνεργασία με το συγγραφέα αστυνομικών διηγημάτων Ρέιμοντ Τσάντλερ. Πρωταγωνιστές  η Μπάρμπαρα Στάνγουικ, ο Φρεντ ΜακΜάρεϊ και ο Έντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον.
Μετά το τέλος της ταινίας θα ακολουθήσει και η κοπή της πίτας μας για το 2014.

Προβολη : The Maltese Falcon – Το Γεράκι Της Μάλτας

Ο Φλεβάρης είναι μαύρος αλλά μην ανησυχείτε! Μαύρος…noir στα γαλλικά…film noir για εμάς τους κινηματογραφόφιλους! Μεγάλες μορφές του Κινηματογράφου θα περάσουν από την οθόνη μας, μοιραίες γυναίκες θα μας κλείσουν το μάτι με θανάσιμα υπονοούμενα.

Πρώτος μεταξύ πρώτων, ο Χάμφρεϋ Μπόγκαρντ στο αριστουργηματικό «Γεράκι Της Μάλτας», θα ανοίξει το αφιέρωμά μας. Η Κινηματογραφική Λέσχη Αταλάντης σας περιμένει την Δευτέρα, 3 Φεβρουαρίου, στις 20:30 το βράδυ, όπως πάντα στην αίθουσα προβολών του Κωνσταντινείου Πνευματικού Κέντρου.

Το αφιέρωμα στο film noir αρχίζει και είναι κάτι που δεν πρέπει να το χάσετε!

Ne Le Dis À Personne

Ένα Χιτσκοκικών προδιαγραφών θρίλερ, μοντέρνο στην απόδοσή του αλλά παραδοσιακό στην σύλληψή του, το «Ne Le Dis A Personne» κλείνει το αφιέρωμά μας στην σχέση Κινηματογράφου-Βιβλίου. Ένα θρίλερ καταστάσεων και αγωνίας, όπου οι κεντρικοί χαρακτήρες βρίσκονται εν μέσω γεγονότων που δεν μπορούν να ελέγξουν, το πόνημα του Γάλλου Γκιγιάμ Κανέ προσφέρει δύο σφιχτές ώρες που κυλάνε πανεύκολα.

Η πλοκή της υπόθεσης περιστρέφεται γύρω από τον γιατρό Αλεξάντρ Μπεκ, ο οποίος προσπαθεί να ξαναφτιάξει την ζωή του μετά την άγρια δολοφονία της γυναίκας του από έναν κατα συρροήν δολοφόνο. Οχτώ χρόνια μετά, δείχνει να τα καταφερνει, ώσπου εμπλέκεται σε μια διπλή δολοφονία, με άφθονα στοιχεία εναντίον του, για την οοία όμως δεν έχει ιδέα. Κάποια στιγμή λαμβάνει ένα e-mail το οποίο φαίνεται να έχει σταλεί από την νεκρή γυναίκα του, με ένα βίντεο που την δείχνει ολοζώντανη και μια μικρή φράση σαν κείμενο: «Μην το πεις σε κανέναν». Καθώς ένα πολύπλοκο μυστήριο αρχίζει να ξεδιπλώνεται, ο Αλεξαντρ προσπαθεί όχι μόνο να βρει την λύση του, αλλά και να γλιτώσει τον εαυτό από ένα έγκλημα με το οποίο δεν έχει καμία σχέση.

Βασισμένο στο ομώνυμο μπεστ σελλερ του Χαρλαν Κομπεν – από το οποίο αποκλίνει σε μερικά σημεία αλλά όχι ως προς το κυρίως θέμα του – , η ταινία κινείται αποτελεσματικά στην παράδοση των μυστηριακών θρίλερ της Χιτσκοκικής εποχής του Χόλλυγουντ, αλλά μέσα από ένα Ευρωπαϊκό πρίσμα και χωρίς το φανφαρονικό στυλ της άλλης πλευράς του Ατλαντικού. Πιό «δικό μας» και με μεγαλύτερη έμφαση στους χαρακτήρες, το «Μην Το Πεις Σε Κανέναν» (όπως αποδώθηκε στα ελληνικά) κάνει την δουλειά για την οποία φτιάχτηκε: να αποδώσει ένα δαιδαλώδες μυστήριο με τρόπο κατανοητό και ευκολανάγνωστο για τον θεατή, χωρίς να κουράζει. Εύσημα μπορούν να αποδωθούν στον σκηνοθέτη, αλλά και στους πρωταγωνιστές, κυρίως στον Φρανσουά Κλουζέτ – τον οποίον απολαύσαμε στους καλοκαιρινούς «Άθικτους» – ο οποίος κρατάει θαυμάσια τον ρόλο του γιατρού Αλεξάντρ.

To «Μην Το Πεις Σε Κανέναν» δεν είναι το αριστούργημα που θα φιγουράρει στο μέλλον σαν «κλασικό» – αν και σάρωσε τα Σεζάρ, τα αντίστοιχα Γαλλικά Όσκαρ – αλλά, σε τελική ανάλυση, ποιός νοιάζεται; Η κινηματογραφική αξία μιας ταινίας αποδεικνύεται μέσα από την αντοχή της στον χρόνο, αλλά και από το κατά πόσο αγγίζει τον θεατή και πόσο βαθιά. Δεν ξέρουμε πόσο αντέχει η συγκεκριμένη αλλά, τους λάτρεις μιας καλοφτιαγμένης ταινίας, σίγουρα τους αγγίζει και με το παραπάνω.

Προβολή: El Secreto De Sus Ojos – Το Μυστικό στα Μάτια της

Ένα συγκλονιστικό θρίλερ, από αυτά που μένουν στο μυαλό για πολύ καιρό, σαν μια εμμονή από την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις όσο κι αν προσπαθείς, το «Μυστικό Στα Μάτια Της» του Χουάν Καμπανέλα δένει αριστοτεχνικά μια ερωτική ιστορία και ένα αξεδιάλυντο μυστήριο, φεύγει από τα Όσκαρ με το αγαλματίδιο Ξενόγλωσσης Ταινίας υπό μάλης και γράφει την δική του ιστορία. Η προβολή της θα γίνει στις 20:30 το βράδυ, την Δευτέρα 20 Ιανουαρίου, στην αίθουσα προβολών του Κωνσταντινείου Πνευματικού Κέντρου.

Προβολή : The Name Of The Rose – Το Όνομα Του Ρόδου

Για τον Ιανουάριο, η Κινηματογραφική Λέσχη Αταλάντης έχει προετοιμάσει ένα αφιέρωμα στην σχέση μεταξύ Κινηματογράφου και Λογοτεχνίας : Από Το Χαρτί Στο Πανί. Αρχίζουμε με κλασικές επιλογές – κλασική επιλογή τόσο σαν βιβλίο όσο και σαν ταινία. Το «Όνομα Του Ρόδου», βασισμένο στο βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο, είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα αστυνομικό θρίλερ: είναι μια σπουδή στην εμμονή, στην ιδεοληψία, στην αναζήτηση της αλήθειας. Την Δευτέρα, 6 Ιανουαρίου, στις 20:30 το βράδυ, η Κινηματογραφική Λέσχη Αταλάντης σας καλεί στην πρεμιέρα του πρώτου αφιερώματος του νέου έτους, στην αίθουσα προβολών του Κωνσταντινείου Πνευματικού Κέντρου.

The Name Of The Rose

Δεν είναι καθόλου εύκολο να μεταφέρεις ένα βιβλίο στην μεγάλη οθόνη, ιδιαίτερα από την στιγμή που το βιβλίο αυτό θεωρείται κλασικό. O Ουμπέρτο Έκο, στην διάρκεια της πολύχρονης συγγραφικής καριέρας του, μας έχει δώσει τουλάχιστον δύο βιβλία που εντάσσονται σ’αυτή την κατηγορία: «Το Εκκρεμές Του Φουκώ» και «Το Όνομα Του Ρόδου». Μόνο το δεύτερο έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο – ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ έκανε μια απόπειρα να συζητήσει με τον Έκο για την μεταφορά του «Εκκρεμούς», αλλά οι συζητήσεις ναυάγησαν. Φήμες θέλουν τον Έκο δυσαρεστημένο με την κινηματογραφική μεταφορά του «Ροδου» αλλά επιτρέψτε μας να διαφωνήσουμε: ένα βιβλίο που θεωρείται κλασικό, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο σαν μια ταινία που, επίσης, έχει βρει την θέση της στο Πάνθεον των κλασικών ταινιών.

Ιταλία, 14ος αιώνας. Στην καρδιά του Μεσαίωνα. Ο Γουλιέλμος του Μπάσκερβιλ, φραγκισκανός μοναχός, και ο βοηθός του Άντσο του Μελκ, καλούνται σε ένα αββαείο δομινικανών μοναχών για να ερευνήσουν έναν θάνατο που έλαβε χώρα στο μοναστήρι, λίγο πριν ένα σημαντικό θεολογικό συνέδριο. Για να πετύχει στην αποστολή του και να διελευκάνει το μυστήριο του τραγικού αυτού γεγονότος, ο Γουλιέλμος θα χρησιμοποιήσει το αναλυτικό μυαλό του και την ικανότητά του στην συλλογή στοιχείων, πράγμα που θα τον φέρει σε σύγκρουση με τις μεσαιωνικές ιδεολογίες των μοναχών, αλλά και θα τον οδηγήσει στην αποκάλυψη πολύ περισσότερων μυστικών απ’ότι θα μπορούσε να φανταστεί.

Ο Ζαν-Ζακ Ανό είχε πει στον Ουμπέρτο Έκο ότι υπάρχει μόνο ένας σκηνοθέτης που θα μπορούσε να σκηνοθετήσει το «Όνομα Του Ρόδου»: ο ίδιος. Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια προετοιμασίας, ταξιδιών σε ολόκληρη την Ευρώπη, τέσσερις(!) σεναριογράφοι και ένα ανελέητο κάστινγκ για να βρεθούν οι ηθοποιοί που θα ταίριαζαν στο εμμονοληπτικό όραμα του Γάλλου σκηνοθέτη. Το αποτέλεσμα δικαιώνεται ιστορικά. Η ταινία παραμένει πιστή στο πρωτότυπο – όσο πιστό μπορεί να είναι ένα σενάριο σε ένα βιβλίο το οποίο θεωρείται (και είναι) από τα πιό βαριά και κουραστικά – , η ατμόσφαιρα μεσαιωνικής παρακμής και μυστικισμού βγάζει μάτι χάρη στην εκπληκτική φωτογραφία του «παζολινικού» Τονίνο Ντέλι Κόλι, και οι κεντρικοί πρωταγωνιστές βρίσκονται στα καλύτερά τους και σε ρόλους που τους ταιριάζουν γάντι.
Πέρα από το σταριλίκι της εποχής, ο Σων Κόνερι δίνει μια μεστή ερμηνεία στον κεντρικό ρόλο του Γουλιέλμου, ο νεαρός – τότε – Κρίστιαν Σλέητερ δίνει την καλύτερή του ερμηνεία σε μια καριέρα πλούσια αλλά εντελώς επίπεδη, ενώ ο Φ. Μάρευ Αμπραχαμ, αμέσως μετά το Οσκαρικό «Αμαντέους», είναι απολαυστικός ως Ιεροεξεταστής Βερνάρδος του Γκυ (υπαρκτό πρόσωπο που έστειλε αρκετούς αθώους στην πυρά). Το μάτι, βέβαια, κολλάει στους μοναδικής εμφάνισης (και ασχήμιας!) κομπάρσους, αλλά και στον πολυαγαπημένο μου Ρον Πέρλμαν, εξαιρετικό στον ρόλο του καμπούρη Σαλβατόρε.

Κάποιος που έχει διαβάσει το βιβλίο, μοιραία θα το συγκρίνει με την κινηματογραφική του μεταφορά. Σαν θεατής όμως, ίσως και να επιβάλλεται η αποστασιοποίηση. Σαν ταινία, μπορεί το «Όνομα Του Ρόδου» να χαρακτηριστεί κλασικό; Σ’αυτό δεν θα απαντήσουμε εμείς. Θα απαντήσει ο ίδιος ο θεατής, ο οποίος και επιβαρύνεται με την συγκεκριμένη «ευθύνη»: ή να το αγαπήσει, ή να το μισήσει, ή να το αγνοήσει εντελώς. Από την μεριά μας, το «Όνομα Του Ρόδου» είναι μια ταινία που δεν μπορεί να λείπει από κανένα αφιέρωμα για την σχέση Κινηματογράφου-Λογοτεχνίας, αλλά και από την συλλογή οποιουδήποτε κινηματογραφόφιλου που αγαπάει τον κινηματογράφο ως Τέχνη και όχι ως προϊόν.